Klinische bruikbaarheid van categoriegebonden woordproductie voor het onderscheiden van dementie en normale cognitieve veroudering
Auteurs
-
Han F. A. Diesfeldt
De Stichtse Hof, Vivium zorggroep
- W. van der Elst Maastricht Brain and Behavior Institute, European Graduate School of Neuroscience (EURON), Department of Psychiatry and Neuropsychology, Maastricht University
- J. Jolles
DOI:
https://doi.org/10.1007/BF03079562Trefwoorden:
Maastricht Aging Study (MAAS), normen, sensitiviteit, specificiteitSamenvatting
Met behulp van multiple regressieanalyse op gegevens van de Maastricht Aging Study (MAAS; N=1.825; leeftijdsbereik 24-81
jaar) zijn normen berekend voor een veelgebruikte semantische fluencytest (dieren en beroepen opnoemen). Het aantal
genoemde dieren, beroepen en de somscore van dieren en beroepen samen bleek sterk afhankelijk van demografische
variabelen, zoals leeftijd en opleiding. Het regressiemodel is toegepast op de gegevens van 1.063 psychogeriatrische
patiënten, onder wie 890 met alzheimerdementie of vasculaire dementie. Bij gelijke specificiteit was de sensitiviteit voor het
onderscheid tussen dementie en normale cognitieve veroudering het hoogst voor het aantal genoemde dieren. Vijftig
patiënten persevereerden over taken (zij noemden tijdens afname van de beroepenfluencytaak spontaan weer een of meer
‘dieren’). Dit verschijnsel kwam met 11,3% vaker voor bij parkinsondementie en de frontale variant van frontotemporale
dementie dan bij alzheimerdementie (4,6%) en vasculaire dementie (5,3%). Persevereren over taken correleerde negatief met
prestaties op een woordgeheugentaak, de EMCT (Expanded Mental Control Test), de BDS (Behavioral Dyscontrol Scale) en de
meandertekening als een test voor verminderde responsinhibitie. In een multivariate logistische regressieanalyse correleerde
alleen de meandertekening significant met persevereren over taken.
