De impact van het wijkgerichte werken voor de toeleiding naar zorg van ouderemigranten

Oudere migranten en het wijkgerichte werken in zorg en welzijn

Samenvatting

Het doel van dit artikel is laten zien hoe oudere migrantenworden toegeleid naar zorg via het ‘wijkgerichte
werken’. In zorg en welzijn wordt de wijk gezien als een ideale plek om dichtbij burgers
preventie, zorg en ondersteuning te organiseren. Gemeentes vertalen dit wijkgerichte denken in
wijkgericht werken. In ons kwalitatieve onderzoek volgen we de ontwikkelingen in de maakpraktijken
(crafting practices) die relevant zijn voor de toeleiding naar zorg van ouderemigranten in de
gemeente Nijmegen. De nadruk op de wijk in het huidige beleid van de gemeente is te zien als
een omdraaiing van het denken in minderheidsgroepen in eerdere beleidsperioden. Het lukt gedeeltelijk
om oudere migranten toe te leiden naar zorg via voorzieningen binnen wijkstructuren.
Belangrijk daarvoor zijn niet zozeer de functies van voorzieningen, maar de vertrouwensrelaties
met zorgverleners die ze daar ontmoeten en die dezelfde taal spreken of culturele achtergrond
delen. Deze zorgverleners slagen er in om de mentale afstand tussen zorgstelsel en leefwereld
van oudere migranten te overbruggen. Relaties ontstaan ook buiten de wijkstructuren om, bij
aanbieders van zorg in eigen taal en in georganiseerde uitwisseling van kennis en ervaringen. Om
te grote afhankelijkheid van professionals met een migratieachtergrond te voorkomen moeten
afspraken over cultuursensitiviteit tussen de gemeente en wijkaanbieders beter worden gemonitord.