Orofaryngeale slikstoornissen bij de ziekte van Parkinson

Samenvatting

De ziekte van Parkinson is een van de meest voorkomende en best bestudeerde neurodegeneratieve aandoeningen. De
typische motorische kenmerken, zoals hypokinesie en rigiditeit manifesteren zich ook in het kauwen en slikken, maar deze
hypokinetische dysfagie is in het algemeen een laat gevolg van de ziekte. De gevolgen van slikstoornissen, zoals verslikken en
erg traag eten en drinken kunnen echter bijdragen aan een afname van de kwaliteit van leven, maar ook in combinatie met
mindere hoestkracht aan aspiratiepneumonieën. De hypokinetische dysfagie kan ook bijdragen aan speekselverlies, waarbij
hypomimie met openhangende mond de beste voorspeller is. Voor de diagnostiek van klachten en ernst zijn diverse
(Nederlandse) gevalideerde vragenlijsten beschikbaar. De logopedische behandeling bestaat uit het leren van
compensatietechnieken, bijvoorbeeld een andere hoofdhouding om verslikken te voorkomen. Maar ook trainingstechnieken
om bijvoorbeeld krachtiger te slikken, te vergelijken met harder praten om het hypokinetische spreken te corrigeren, kunnen
behulpzaam zijn. Medische behandeling met levodopa-preparaten of diepe hersenstimulatie geeft echter in het algemeen
geen klinische verbetering van het slikken.