Implementatie van niet-reanimeerbeleid op afdelingen acute geriatrie van Vlaamse ziekenhuizen in 2002 nog niet voltooid
DOI:
https://doi.org/10.1007/BF03074855Trefwoorden:
cardiopulmonaire resuscitatie, nietreanimeerbesluiten, ouderen, reanimatiebeleid, ziekenhuisopnamesSamenvatting
Deze studie beschrijft de beschikbaarheid en historische ontwikkeling van niet-reanimeer (NR) beleid op afdelingen voor acute
geriatrie in ziekenhuizen in Vlaanderen. Via een gestructureerde postenquête, verstuurd naar alle diensthoofden geriatrie in
Vlaanderen in 2002 (N=94), werd de aanwezigheid, ontwikkeling en implementatie van NR-beleid (richtlijnen en codebladen)
op de afdeling voor geriatrie bevraagd. Het responspercentage bedroeg 76,6%. De ontwikkeling van NR-beleid startte in 1985,
en nam sterk toe in de jaren 1997 en 2001. In 2002 was op 86,1% van de afdelingen een NR-beleid aanwezig, meestal in de
vorm van zowel institutionele richtlijnen als patiënt-specifieke codebladen. Het initiatief tot en de ontwikkeling van het NRbeleid
kwam vooral tot stand vanuit het ziekenhuis. De formulieren
waren niet gestandardiseerd en er was zelden plaats om de mate van betrokkenheid van de patiënt in het
besluitvormingsproces te noteren. In vergelijking met andere landen kwam in Vlaanderen de ontwikkeling van NRrichtlijnen
en -codebladen op ziekenhuisafdelingen voor acute geriatrie laat op gang. Het was nog steeds onvolledig in 2002. De
documenten verschilden sterk qua inhoud en doel en waren eerder de uitdrukking van een defensieve houding van de
instelling dan een instrument om de betrokkenheid van patiënten in beslissingen rond het levenseinde aan te moedigen.