Eerstelijns Programma voor Ouderenpsychiatrie (EPO): Achtergrond, implementatie en eerste ervaring

Samenvatting

Sinds 1999 is de huisarts door de overheid
aangesteld als de “Poortwachter van de GGz”. De
bedoeling hiervan is om zoveel mogelijk psychische problematiek in de eerste lijn te behandelen. De vaak ingewikkelde problematiek van ouderen vormt voor de
huisarts een probleem bij diagnostiek, behandeling en
verwijzing. Psychische problemen gaan vaak schuil achter somatische klachten en leiden zelden tot verwijzing of
adequate behandeling. Veel huisartsen maken gebruik van ondersteuningsprogramma’s vanuit de tweedelijns
GGz, maar bijna al deze programma’s worden uitgevoerd door de gespecialiseerde GGz voor volwassenen.
In middenwestelijk Utrecht bleek bij de huisartsen een
duidelijke vraag te bestaan naar een ondersteuningsprogramma dat zich specifiek richt op ouderen met psychische problemen. De specifieke kenmerken van ouderen
bij wie een grote kans bestaat op somatische en psychische co-morbiditeit en op cognitieve achteruitgang vragen om een op hen toegesneden ondersteuning in de
eerste lijn. De eerste resultaten van een eerstelijns ondersteuningsprogramma voor ouderen zijn bemoedigend.
Verder onderzoek moet uitwijzen of het EPO voor huisarts en patie¨nt voldoende toegevoegde waarde heeft om
brede invoering te rechtvaardigen.