De winter kaatst grijs uit je ogen

Samenvatting

Deze “klinische les uit de literatuur” spiegelt aan de hand van kenmerkende tekstfragmenten uit het dagboek van Hans Warren (1921-
2001) de beleving van een man die “het leven naar het
einde leeft”. Volledigheid wordt daarbij niet bereikt,
noch nagestreefd. Het dagboek opent slechts een venster
op een uniek leven.
Niettemin geeft het de lezer een treffend inzicht in de
aanloop naar het levenseinde. Het dagelijks leven van de
dichter wordt in allerlei opzichten problematisch, de
gezondheidsproblemen versterken elkaar en belemmeren
de zelfstandigheid, het welbevinden en de partnerrelatie.
Diverse artsen worden geraadpleegd, maar hun interventies geven weinig verbetering. Er wordt eindeloos
en eenzaam gemodderd. De tegenstellingen tussen de veel
jongere partner die vooruit wil kijken en de oude Warren
die het verleden tracht te koesteren, schijnen niet te overbruggen. Toch blijft er grote betrokkenheid en liefde
tussen hen; tot op het laatst zijn er momenten van liefde,
vriendschap en dankbaarheid voor het leven.