Huisbezoeken bij ouderen in Leiden: een onderzoek naar het effect op eenzaamheid

Samenvatting

In dit artikel staan de onderzoeksresultaten van het interventieproject ‘Signalerend huisbezoek’
centraal. Het project kende een experimenteel karakter
en had tot doel het verminderen van eenzaamheid onder
ouderen die gebruik maken van extramurale zorgverlening. De interventie is vergezeld gegaan van een effectonderzoek, gevolgd door een procesevaluatie. Voor het
effectonderzoek zijn eenzaamheidsgegevens verzameld
bij zowel degenen die gebruik hebben gemaakt van welzijnsdiensten (experimentele groep) als degenen die geen belangstelling hadden voor deze diensten (controlegroep) op drie momenten: tijdens het huisbezoek en ongeveer zes en twaalf maanden daarna. De belangrijkste
bevinding is dat de interventie niet heeft geleid tot een
substantie¨le vermindering van eenzaamheid. De eenzaamheidsgevoelens onder de deelnemers namen weliswaar eerst iets af, maar deze daling was gering en niet
significant en heeft zich niet voortgezet op de langere
termijn. De procesevaluatie geeft enkele aanknopingspunten voor het uitblijven van duurzame eenzaamheidseffecten. In de nabeschouwing gaan we nader in op de
beperkingen van de onderzoeksopzet en de vraag hoe
eenzaamheid zich beter laat reduceren via soortgelijke interventies in de toekomst.